شاهینی که بنیان گذار تفلیس شد!!!

نام این شهر در زبان گرجی «تْبیلیسی» است. (مشتق از واژهٔ «تْبیلی» به معنای گرم؛ منسوب به چشمه‌های آب گرم تفلیس).

تفلیس

در اواخر 458 پادشاه گرجستان (ایبریا) به همراه افراد دربارش در جنگل به دنبال خوشگذرانی و شکار بودند. که شاهین او به دنبال قرقاولی به هوا برخاست ، شاه و همراهانش پرنده‌ها را در کنار یک چشمهٔ آب گرم یافتند، که بخار عجیب از آن خارج می‌شد به شدت شگفت زده شد و دستور ساختن شهری به نام تبیلیسی (دارندهٔ چشمه‌های آب گرم) را داد.

اهمیت منطقه‌ای

این محل واقع در تقاطع اروپا و آسیا، با توجه به نزدیکی آن به مسیرهای تجاری شرق و غرب در محل تلاقی راههای مهم همیشه دارای اهمیت منطقه‌ای بوده و همین ویژگی‌ها سبب گسترش و توسعه این شهر از دیرباز تاکنون شده‌ است.

ساختار و معماری

معماری تفلیس که یک ترکیب التقاطی از قرون وسطی، نئو کلاسیک، خاورمیانه، هنر نو، استالینیستی و سازه مدرن منعکس شده است.

قوم و مذهب

پس زمینه های قومی و مذهبی، هر چند که به شدت ارتدکس شرقی مسیحی است.

کلیساهای مانند Sameba و Sioni، Narikala،Agmashenebeli

کلیسای کلاسیک روستاولی

که همچنین به عنوان تئاتر ملی اپرا Exotically گرجستان طراحی شده است.

امام صادق (ع) در مدح تفلیس فرمود: «ان اللهَ اختارَ من جمیعِ البلادِ کوفَهَ وَ قُم و تفلیسَ» خداوند از میان همهِ شهرها، کوفه، قم و تفلیس را برگزید.

دوره حکومتی

ایران از570-580 ،تفلیس را گرفتند و در آن حدود یک دهه حکومت می کرد.

در سال 627، تفلیس توسط بیزانس اداره و ارتش خزر اخراج شدند.

در سال 736-738، ارتش های عرب تحت مروان دوم ابن محمد اداره شد وتوسط ارتش خزر اخراج شدند.

در سال 764، تفلیس هنوز تحت کنترل عرب بود، بار دیگر توسط ارتش خزر اخراج شدند.

در سال 853، ارتش Bugha الترکی رهبر عرب تفلیس به منظور اعمال بازگشت آن به عباسی بیعت حمله کردند،

از چیرگی عرب تفلیس ادامه داشت تا در مورد 1050 در 1068، این شهرستان بار دیگر اخراج شدند.

در سال 1068،این بار توسط ترکان سلجوقی تحت حکومت سلطان آلب ارسلان در آمد.